ความหมายของความอดทนทางศาสนา (มันคืออะไรแนวคิดและคำนิยาม)

ความอดทนทางศาสนาคืออะไร:

ขันติธรรมคือความสามารถที่จะเคารพความเชื่อทางศาสนาและการปฏิบัติของคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะแตกต่างจากของตัวเอง เช่นนี้ความอดกลั้นทางศาสนาเป็นคุณธรรมที่ควรเคารพต่อความสมบูรณ์ของมนุษย์และจิตวิญญาณของผู้อื่นต่อความคิดการปฏิบัติและความเชื่อของพวกเขาโดยไม่คำนึงว่าพวกเขาจะขัดกับเราหรือไม่

ในแง่นี้ความอดกลั้นทางศาสนาหมายถึงการยอมรับและการรับรู้ว่าเราทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิดแตกต่างและยอมรับความเชื่อที่แตกต่างหรือเพื่อละทิ้งความเชื่อทางศาสนาอย่างสมบูรณ์ ทั้งหมดนี้ยังหมายถึงความสามารถในการเข้าใจว่าความเชื่อทั้งหมดนั้นมีความถูกต้องและน่าเคารพอย่างเท่าเทียมกันโดยไม่ถือว่าเป็นอุปสรรคที่แท้จริงในการอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนบนพื้นฐานของเสรีภาพความเคารพและความยุติธรรม ดังนั้นความอดกลั้นทางศาสนาจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตในสังคม

ในทำนองเดียวกันความอดทนทางศาสนาหมายความว่าไม่มีใครมีสิทธิที่จะกำหนดความเชื่อของพวกเขากับผู้อื่นหรือบังคับให้ผู้อื่นสังเกตและปฏิบัติตามหลักการเดียวกันกับที่หลักคำสอนทางจิตวิญญาณของพวกเขา ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครมีสิทธิ์ จำกัด หรือบีบบังคับเสรีภาพในการแสดงออกของบุคคลอื่นในเรื่องของลักษณะทางศาสนาเนื่องจากความอดกลั้นทางศาสนาหมายถึงการเคารพในคุณค่าความเชื่อและเสรีภาพในการแสดงออกของผู้อื่น แม้ว่าค่านิยมความเชื่อและความคิดเห็นของพวกเขาจะขัดแย้งกันด้วยตนเอง

ในทางตรงกันข้ามความอดทนทางศาสนานั้นถูกไตร่ตรองไว้ในระบบการเมืองสมัยใหม่หลายฉบับซึ่งรับประกันว่าจะมีความอดทนต่อการเคารพบูชาและเสรีภาพส่วนบุคคลอย่างเต็มที่ ในแง่นี้ทุกคนมีสิทธิที่จะยอมรับหรือไม่นับถือศาสนาใด ๆ โดยไม่เสี่ยงต่อการถูกเลือกปฏิบัติถูกล่วงละเมิดหรือคุกคาม ดังนั้นเสรีภาพในการนมัสการจึงเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์

สำหรับวอลแตร์สำหรับส่วนของเขาความอดทนทางศาสนาที่กล่าวถึงใน บทความ ของเขา ในความอดทน เรียกว่าเป็นไปได้ว่ามนุษย์ทุกคนโดยไม่มีความแตกต่างของชั้นเรียนหรือศาสนาสามารถอยู่ร่วมกันและมีปฏิสัมพันธ์โดยไม่ต้องเชื่อ เหนือสิ่งอื่นใด เขายืนยันในสิ่งอื่น ๆ ว่ามนุษย์ "มีศาสนามากพอที่จะเกลียดชังและข่มเหงและเราไม่ได้มีความรักและช่วยเหลือผู้อื่นแทน" ในทำนองเดียวกันมันก็ตรงกันข้ามกับวิญญาณที่เอาชนะในหมู่คนใจแคบและยืนยันว่า "สิทธิในการแพ้เป็นเรื่องไร้สาระและป่าเถื่อน"

ใจแคบทางศาสนา

แพ้ทางศาสนาที่เกี่ยวข้องกับการขาดความเคารพสิทธิของคนอื่น ๆ ที่จะยอมรับและการปฏิบัติความเชื่อทางศาสนาที่แตกต่างจากเราเอง ในแง่นี้การแพ้ทางศาสนาเป็นการละเมิดสิทธิในเสรีภาพในการแสดงออกและเสรีภาพในการนมัสการซึ่งเป็นตัวเป็นตนในการประกาศสิทธิมนุษยชน

การแพ้ทางศาสนาเป็นข้อแก้ตัวในหลาย ๆ สถานที่และเวลาของอาชญากรรมและการสังหารหมู่ครั้งใหญ่ที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ในทางใดทางหนึ่ง: การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชนพื้นเมืองในอเมริกาการเผาไหม้ของชาวยิวในยุโรปในยุคกลาง ในหมู่คนอื่น ๆ ดังนั้นการอดกลั้นทางศาสนาจึงไม่ใช่เรื่องอื่นนอกจากเป็นวิธีการละเมิดสิทธิมนุษยชนภายใต้การคุ้มครองของศรัทธา