ความหมายของบาป (คืออะไรแนวคิดและคำจำกัดความ)

บาปคืออะไร:

เป็นที่รู้จักกันเป็นบาปกับการกระทำผิดกฎหมายโดยเจตนาของกฎหมายของพระเจ้าหรือใด ๆ ของศีล ในอีกด้านหนึ่งความบาปนั้นถูกมองว่าเป็นทุกสิ่งที่แยกจากสิ่งที่ถูกต้องและยุติธรรมหรือขาดสิ่งที่จะเกิดขึ้นเช่น การละเมิดกฎหมายหรือข้อบังคับใด ๆ

ในด้านศาสนาความบาปถือเป็นความผิดต่อพระเจ้าเนื่องจากการละเมิดกฎหมายของพระเจ้าและบัญญัติของคริสตจักรซึ่งก่อให้เกิดการแตกร้าวของความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับบุคคล ซึ่งจะต้องได้รับการแก้ไขผ่านคริสต์ศาสนิกชนแห่งคำสารภาพและการให้อภัยจากพระเจ้า

ในความสัมพันธ์กับข้างต้นผลของความบาปคือความห่างไกลจากพระเจ้าสำนึกผิดเพิ่มความยากลำบากในเส้นทางของชีวิตเนื่องจากขาดการปรากฏตัวของพระเจ้าท่ามกลางคนอื่น นั่นคือเหตุผลที่ความสำคัญในส่วนของการกลับใจและการค้นหาความรอดในพระเจ้า

ในพระคัมภีร์บาปมีชื่อนับครั้งไม่ถ้วนในหนังสือศักดิ์สิทธิ์ทั้งในพันธสัญญาเดิมและในพันธสัญญาใหม่เริ่มต้นด้วยบาปดั้งเดิมดำเนินการโดยอดัมและอีฟ

ในทางกลับกันความบาปนั้นมีมากเกินไปหรือมีข้อบกพร่องไม่ว่าในกรณีใดก็ตามก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่แสดงถึงความชั่วร้ายหรือความชั่วร้ายเช่นยกตัวอย่างเช่นการทิ้งอาหารกับคนจำนวนมากที่กำลังหิวโหย

ในความสัมพันธ์กับหัวข้อนี้คำว่าคนบาปถูกพาดพิงถึงคำคุณศัพท์ที่ชี้ไปที่บุคคลทุกคนที่ทำบาป ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับจุดนี้คนบาปต้องถูกทำบาปหรือสามารถกระทำบาปได้

ในภาษาอังกฤษคำว่าบาปคือ "ไม่มี"

ประเภทของบาป

เป็นไปได้ที่จะแยกแยะความผิดประเภทต่าง ๆ เช่น:

• บาปดั้งเดิมหรือที่รู้จักกันในนามบาปบรรพบุรุษซึ่งกระทำโดยบิดามารดาแห่งมนุษยชาติอาดัมและเอวาปล่อยให้ตัวเองหลงติดมาร (แสดงโดยงู) และไม่เชื่อฟังคำสั่งของพระเจ้าผ่านการกลืนกินผลของต้นไม้ ห้ามก่อให้เกิดความทุกข์ทรมานของมนุษยชาติมนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมกับบาปดั้งเดิมซึ่งจะต้องได้รับการซ่อมแซมผ่านการล้างบาป บาปมหันต์คือการรู้และจงใจละเมิดกฎหมายหรือพระบัญญัติของพระเจ้าเช่นการฆาตกรรมการหมิ่นประมาทการล่วงประเวณี ความผิดบาปใน Venialเป็นการละเมิดกฎหมายของพระเจ้าในเรื่องเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น การนินทาในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็คือบาปแบบปากต่อปากตอนนี้ถ้ามันส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของใครบางคนมันเป็นบาปของมนุษย์ บาปทุนเกิดจากการทำบาปอื่น ๆ นั่นคือสาเหตุที่ได้ยินคำว่าบาปทั้ง 7 ประการนั่นคือตัณหาราคะตัณหาโลภความโลภความขี้เกียจความโกรธความริษยาและความภาคภูมิใจ

บาปของการละเลย

บาปของการละเลยดังที่ชื่อระบุไว้คือการขาดการกระทำหรือความตั้งใจในส่วนของผู้คนโดยสุจริตใจซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดความเชื่อได้ว่านี่คือสาเหตุที่ความชั่วร้ายมักจะประสบชัยชนะเพราะไม่มีบุคคลที่ ขึ้นเสียงของคุณกับการกระทำที่ไม่บริสุทธิ์หรือความชั่วร้าย

นี่คือเหตุผลว่าทำไมบุคคลจึงต้องให้เหตุผลทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขาเพื่อต่อสู้กับความชั่วร้ายเพราะมันคือการจำไว้ว่ามันจะทำหน้าที่ได้นานเท่าที่มันจะดี

สังคมบาป

เกี่ยวกับประเด็นนี้สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นปอลที่สองประกาศว่าเป็นคำจำกัดความของสังคมบาปในการตักเตือนการคืนดีเผยแพร่และการปลัดกระทรวงของปี 1984 ต่อไปนี้:

“ บาปใด ๆ ที่ทำเพื่อสิทธิของบุคคลมนุษย์คือสังคมเริ่มต้นด้วยสิทธิในการมีชีวิตหรือต่อความสมบูรณ์ทางกายภาพของใครบางคน (…) ศาสนจักรเมื่อเธอพูดถึงสถานการณ์ของความบาปหรือปฏิเสธสถานการณ์บางอย่างหรือพฤติกรรมส่วนรวมเป็นบาปทางสังคม จากกลุ่มสังคมในวงกว้างมากขึ้นหรือน้อยลงหรือแม้แต่ทั้งประเทศและกลุ่มประเทศรู้และประกาศว่ากรณีของบาปทางสังคมเหล่านี้คือผลไม้การสะสมและความเข้มข้นของบาปส่วนตัวมากมาย”

บาปแห่งความตาย

บาปแห่งความตายนั้นถูกมองว่าเป็นการกระทำที่จงใจมีสติอย่างต่อเนื่องและไม่สำนึกผิดที่นำไปสู่บาป

เมื่อมาถึงจุดนี้จอห์นในรัฐพันธสัญญาใหม่“ ถ้าใครเห็นน้องชายของเขาทำบาปนอกเหนือจากความตายเขาจะถามและพระเจ้าจะประทานชีวิตให้เขา นี่คือสำหรับผู้ที่ทำบาปนอกเหนือจากความตาย มีบาปแห่งความตายซึ่งฉันไม่ได้บอกว่าได้รับการร้องขอ” (จอห์น 5:16)