ความหมายของวรรณคดีโบราณ (คืออะไรแนวคิดและคำจำกัดความ)

วรรณกรรมโบราณคืออะไร:

วรรณคดีโบราณเป็นที่เข้าใจกันว่าเป็นชุดของงานวรรณกรรมที่เขียนประมาณระหว่างศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราช ของ C. และจุดเริ่มต้นของยุคกลางเมื่อวรรณกรรมเป็นที่รู้จักกันคือการพูดศิลปะของการแสดงออกเชิงโวหารและบทกวีเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

ดังนั้นจึงมีการพิสูจน์แล้วว่าข้อความที่เรียกว่าวรรณกรรมโบราณย้อนหลังไปหลายศตวรรษหลังจากการปรากฏตัวของการเขียน

อย่างไรก็ตามจะต้องคำนึงถึงว่าวรรณกรรมโบราณไม่ได้พัฒนาอย่างเท่าเทียมกันและในเวลาเดียวกันทั่วโลกและนี่เป็นผลของระยะทางที่มีอยู่ระหว่างกลุ่มต่าง ๆ และชุมชนและที่เติบโตในเวลาและจังหวะ ต่าง

บทกวีของ Gilgamesh ตั้งแต่ประมาณ 2,000 ปีก่อนคริสต์ศักราชถือเป็นผลงานวรรณกรรมที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษยชาติซึ่งเป็นผลงานของฮีโร่ Sumerian รวมทั้งยังมีตำราต่าง ๆ จากจักรวรรดิเมโสโปเตเมียรวมถึงอียิปต์ซึ่งเห็นขั้นตอนแรกในวรรณคดีแม้ว่าประเพณีปากยังคงครอบงำ

ในสมัยโบราณงานวรรณกรรมเกี่ยวข้องกับประเด็นทางศาสนาซึ่งเป็นสาเหตุที่พบได้บ่อยในตำราเหล่านี้ที่พูดถึงเทพเจ้าและความเชื่ออื่น ๆ ในบรรดาตำราวรรณกรรมโบราณอื่น ๆ เราสามารถพูดถึงพระ คัมภีร์แห่งความตายที่ เขียนใน Papyrus of Ani ซึ่งมีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ 13

ร้อยละของวรรณกรรมโบราณที่ผลิตในอียิปต์ถูกแปลตลอดศตวรรษที่ 19 ในหมู่พวกเขา หิน Rosseta ด้วยเหตุนี้จึงใช้เวลาในการรวมข้อความเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของวรรณคดีโบราณ

โชคไม่ดีและเนื่องจากสถานการณ์ที่แตกต่างกันเชื่อกันว่าข้อความแรกมากมายที่เป็นส่วนหนึ่งของวรรณคดีโบราณได้สูญหายไปตามกาลเวลาเหตุการณ์ที่น่าสังเกตมากที่สุดอย่างหนึ่งคือการเผาไหม้ห้องสมุดอเล็กซานเดรียซึ่งสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช

อย่างไรก็ตามมันควรจะกล่าวว่าตำราวรรณกรรมที่ถือว่าเก่ากว่านั้นจากยุคเหล็กถูกเขียนขึ้นทั้งในประเทศจีนและอินเดียแม้ว่าข้ออ้างเหล่านี้จะสร้างความขัดแย้ง

ในอินเดียที่สำคัญสองภาษาสันสกฤตผลงานที่ Ramiana และมหาภารตะ ในประเทศจีนงาน ศิลปะของสงคราม ซุนวูมีความ โดดเด่น เช่นเดียวกับคำสอนต่าง ๆ ของขงจื้อลาวเตซี่และเต๋าชิงชิง

ถัดไป อีเลียด และ โอดิสซีย์ เป็นผลงานวรรณกรรมสองเรื่องที่มีต้นกำเนิดมาจากโฮเมอร์ซึ่งเริ่มเป็นยุคโบราณในกรีซ ผลงานเหล่านี้ตามมาด้วยรายชื่อวรรณกรรมโบราณที่สืบมาจากสหัสวรรษแรกก่อนคริสต์ศักราชในบรรดาผู้แต่ง ได้แก่ Sophocles, Euripides, Sappho, Aeschylus รวมถึง Plato และ Aristotle

ต่อมาในระหว่างจักรวรรดิโรมันก็มีงานวรรณกรรมที่สำคัญที่ถือว่าเป็นโบราณและเขียนโดยผู้เขียนดังต่อไปนี้ Virgilio, Horacio, Ovidio และอื่น ๆ

ดูเพิ่มเติมที่:

• วรรณคดีกระแสวรรณกรรม

ลักษณะของวรรณคดีโบราณ

ในบรรดาลักษณะสำคัญที่สามารถกล่าวถึงในวรรณคดีโบราณคือ:

• ธีมของงานวรรณกรรมเหล่านี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับหัวข้อทางศาสนาเหนือธรรมชาติและเทพเจ้าพวกเขาพยายามที่จะตอบสนองต่อการกำเนิดของมนุษย์และของโลกซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่รู้จักที่ดีในเวลานั้นมีวิสัยทัศน์ของมนุษย์ที่ผสมผสานร่างกาย จิตวิญญาณและความคิดนักเขียนมีอิทธิพลต่อประชาชนในรูปแบบต่าง ๆ หลังจากวรรณคดีกรีกโบราณวรรณกรรมประเภทอื่น ๆ โผล่ออกมารวมทั้งมหากาพย์ (บรรยายเรื่องวีรบุรุษ) บทกวี (รายละเอียดของบทกวี) ร้อยแก้ว (บรรยายนิยาย) และโรงละคร (แสดงละครตลกหรือโศกนาฏกรรมใน amphitheatres) นักเขียนชาวกรีกเขียนงานที่โดดเด่นสำหรับความงามและความคิดสร้างสรรค์วรรณกรรมมันทำให้วิธีการส่งเป็นลายลักษณ์อักษรในหลายวัฒนธรรมประเพณีของประชาชนในช่องปาก โบราณมีต้นกำเนิดจากการสร้างนวนิยายในตะวันตก