ความหมายของเสรีภาพในการบูชา (มันคืออะไรแนวคิดและคำนิยาม)

เสรีภาพในการนมัสการคืออะไร:

เสรีภาพในการนมัสการหรือเสรีภาพทางศาสนานั้นถูกเข้าใจว่าเป็นสิทธิของประชาชนในการเลือกระบบความเชื่อของพวกเขาไม่ว่าจะเป็นทางศาสนาหรือไม่ก็ตามรวมถึงสิทธิในการแสดงความเชื่อต่อสาธารณชนโดยไม่เป็นสาเหตุของการเลือกปฏิบัติ คุกหรือตาย

สิทธินี้ยังแสดงถึงพลังของผู้เข้าร่วมที่จะไม่ยอมรับศาสนาหรือความเชื่อทางจิตวิญญาณ ดังนั้นความเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเสรีภาพในการนมัสการเป็นสิทธิที่ยึดครองไม่ได้ดังที่ระบุไว้ในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน พ.ศ. 2491 และในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง (ICCPR)

การถวายอิสรภาพในการนมัสการเป็นการล่วงหน้าด้วยความเคารพต่อการประกาศความอดทนทางศาสนาของระบอบการปกครองในอดีตซึ่งบ่งบอกถึงการยอมให้ดำรงอยู่ของพวกเขาแทบจะไม่มีตราบใดที่ไม่มีการประท้วงหรือเปิดเผยในที่สาธารณะ

เสรีภาพในการนับถือศาสนานั้นรับประกันได้ในประเทศประชาธิปไตยส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นรัฐที่สารภาพบาปหรือไม่ก็ตาม ตัวอย่างของรัฐบางนิกายที่มีเสรีภาพในการนมัสการเราสามารถชี้ให้เห็น: คอสตาริกาอังกฤษมอลตามอลตากรีซไอซ์แลนด์เดนมาร์กและโมนาโก

อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกรัฐที่รับสารภาพยอมรับศาสนาอื่นดังนั้นประชาชนจึงจำเป็นต้องสมัครสมาชิกกับศรัทธาอย่างเป็นทางการภายใต้ความเจ็บปวดจากการถูกจองจำหรือแม้กระทั่งความตาย

บางประเทศที่มีการประหัตประหารอย่างน่าตกใจ ได้แก่ ซาอุดิอาระเบียอียิปต์อิรักอิหร่านลิเบียมัลดีฟส์ปากีสถานอัฟกานิสถานอัฟกานิสถานซีเรียสาธารณรัฐอัฟริกากลางไนจีเรียโซมาเลียซูดานและเยเมน

นอกจากนี้การกลั่นแกล้งเสรีภาพในการนมัสการอาจมาจากประเทศที่ไม่ใช่นิกายเช่นจีนหรือเกาหลีเหนือด้วยเหตุผลทางอุดมการณ์

ปัจจุบันกลุ่มศาสนากลุ่มแรกที่ถูกข่มเหงคือคริสเตียนตามด้วยชาวมุสลิมที่ถูกข่มเหงแม้โดยกลุ่มหัวรุนแรงที่สำคัญที่สุดของศาสนาอิสลาม สถานที่ที่สามถูกยึดครองโดยชาวยิว ฮินดูสพุทธศาสนิกชนและซิกข์ก็ตกเป็นเหยื่อของการกดขี่ข่มเหงโดยเฉพาะในประเทศแถบเอเชีย

ดูเพิ่มเติมที่:

• ความอดทนศาสนา