ความหมายของคนนอกรีต (มันคืออะไรแนวคิดและคำนิยาม)

คนนอกศาสนาคืออะไร:

คนนอกรีตเป็นวิธีที่คนที่รับบาปนอกรีตถูกกำหนดนั่นคือใครตั้งคำถามกับแนวคิดที่ขัดแย้งหรือนวนิยายความเชื่อบางอย่างที่จัดตั้งขึ้นในศาสนาที่แน่นอน

ตัวอย่างเช่นบุคคลทั่วไปผู้ที่เชื่อในพระเจ้า แต่ไม่ได้ จำกัด ขอบเขตการประกอบอาชีพของหลักคำสอนทางศาสนาหรือการปฏิบัติหน้าที่ทางศาสนาใด ๆ ถือเป็นคนนอกรีต

ในทำนองเดียวกันผู้ที่ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้าก็สามารถจำแนกได้ว่าเป็นคนนอกรีตเพราะเขาตั้งคำถามกับการดำรงอยู่ของพระเจ้าและดังนั้นความจริงของคำสอนที่สอนโดยศาสนา

ในฐานะที่เป็นคนนอกรีตหรือผู้ดูหมิ่นศาสนาบุคคลที่ดูหมิ่นหรือไม่เคารพพระเจ้าและศาสนาก็มีคุณสมบัติเช่นกัน

แนวคิดของบาปยิ่งไปกว่านั้นคือญาติ ในขณะที่ชาวคาทอลิกผู้นอกรีตก็คือบุคคลใด ๆ ที่ไม่ได้ปฏิบัติตามหลักคำสอนของศาสนาคริสต์ แต่คาทอลิกก็อาจถูกมองว่าเป็นพวกนอกรีตโดยศาสนาอิสลาม

ดังนั้นแนวคิดของบาปจะแตกต่างกันไปตามคำสอนและลักษณะของศาสนาแต่ละศาสนา แต่เหนือสิ่งอื่นใดขึ้นอยู่กับระดับของความอดทนหรือความอดกลั้นที่แต่ละศาสนากำหนดให้ผู้ติดตามที่มีต่อความเชื่ออื่น ๆ ที่มีอยู่

ในความเป็นจริงนิรุกติศาสตร์ของคำนอกรีตมีความหมายเกี่ยวกับความหมายของมัน คำนี้มาจากภาษาละติน haeretĭcus ซึ่งมาจากภาษากรีกαἱρετικός (hairetikós) ซึ่งหมายถึง 'อิสระในการเลือก'

ดังนั้นในแง่ทั่วไปศาสนานอกรีตเป็นบุคคลที่ถือว่าเป็นไปได้ของการเลือกที่จะทำตามความเชื่อที่แตกต่างจากที่กำหนดโดยหลักคำสอนศาสนาหรือนิกาย

ดูเพิ่มเติม

• นอกรีตดูหมิ่นศาสนา

คนนอกศาสนาในศาสนาคริสต์

ในพันธสัญญาใหม่ของพระคัมภีร์มันถูกอ้างถึงว่าคนนอกรีตถือเป็นคนที่ตัดสินใจที่จะทำตามความคิดเห็นของตัวเองสร้างกับหลักคำสอนทางศาสนาใหม่ของพวกเขาหรือตามนิกายใหม่เช่น Sadducees และพวกฟาริสี

ในส่วนของมันกระทิง Gratia Divina (1656) โดยสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ปกเกล้าเจ้าอยู่หัวที่กำหนดบาปเป็น "ความเชื่อการสอนหรือการป้องกันความคิดเห็น dogmas ข้อเสนอหรือความคิดที่ตรงกันข้ามกับคำสอนของพระคัมภีร์ไบเบิลพระประวัติ ประเพณีและการปกครอง "

คริสตจักรคาทอลิกในช่วงยุคกลางยืนยันในการติดตามความคิดเห็นทั้งหมดที่ขัดแย้งกับหลักคำสอนของคริสเตียนที่มีอยู่ในพระคัมภีร์ซึ่งถือว่าเป็นล่ามและผู้มีอำนาจเท่านั้นที่เป็นไปได้ สำหรับสิ่งนี้ศาลของสำนักงานศักดิ์สิทธิ์แห่งการสืบสวนถูกสร้างขึ้น

คนนอกและการสืบสวน

ในช่วงยุคกลางคริสตจักรได้กำหนดนโยบายเชิงรุกในการกดขี่ข่มเหงต่อทุกคนที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับการตีความหลักคำสอนของคริสเตียนที่กำหนดไว้อย่างดื้อรั้น

มันเป็นสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรี่ที่ 9 ในศตวรรษที่ 13 เมื่อเขาเริ่มรู้สึกว่าอำนาจของโบสถ์ถูกคุกคามโดยผู้ที่วิพากษ์วิจารณ์โบสถ์จัดตั้งสำนักศาลศักดิ์สิทธิ์แห่งการสืบสวน

จุดประสงค์ของศาลทางศาสนานี้คือเพื่อต่อสู้กับบาปที่เกิดขึ้นกับความถูกต้องตามกฎหมายของอำนาจทางศาสนาและทางแพ่งตั้งแต่เวลานั้นอำนาจของศาสนจักรเชื่อมโยงกับอำนาจของรัฐอย่างใกล้ชิดซึ่งเป็นตัวแทนของสถาบันกษัตริย์

ผู้ต้องสงสัยว่าเป็นคนบาปถูกสอบปากคำและถูกทรมานเพื่อสารภาพความผิดที่นำมาฟ้อง การลงโทษมีความรุนแรงและผู้นอกรีตที่ถูกกล่าวหาจำนวนมากใช้ชีวิตในการถูกจองจำหรือถูกทรมานแขวนคอหรือเผาทั้งเป็น

บุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติผู้มีส่วนร่วมกับการหาประโยชน์ความคิดหรือการสืบสวนเพื่อความก้าวหน้าของความรู้และผู้ที่ถูกลอบสังหารโดยการสืบสวนคือ: จิออร์ดาโนบรูโน่ (ปราชญ์นักดาราศาสตร์) โจนออฟอาร์ค Giulio Cesare Vanini (ปัญญา), Jan Hus (ปราชญ์) หรือ Miguel Servet (นักวิทยาศาสตร์)

ดูเพิ่มเติมเกี่ยวกับการสอบสวน