ความหมายของภาษา (หมายถึงอะไรแนวคิดและคำนิยาม)

เอสเปรันโตคืออะไร:

มันเป็นที่รู้จักกันในชื่อภาษาเพื่อการส่งเสริมภาษาต่างประเทศที่ก่อตั้งขึ้นโดยนักปรัชญาศาสตราจารย์และแพทย์หลุยส์ฮอฟ Lazaro โปแลนด์ ภาษาถูกสร้างขึ้นจากภาษาของกลุ่มละตินขนาดใหญ่สลาฟและภาษาเยอรมัน

Zamenhof มีความรู้เรื่องภาษาละตินภาษาสันสกฤตและภาษาสมัยใหม่หลายแห่งได้ใช้ประโยชน์จากไวยากรณ์ซึ่งเป็นพื้นฐานที่เป็นของทุกคนรวมถึงคุณสมบัติที่จำเป็นและเพียงพอในการสร้างไวยากรณ์ด้วยกฎขั้นต่ำพจนานุกรมที่มีคำน้อยที่สุดและระบบของ บายพาสธรรมชาติอ่อนและปฏิบัติ

ภาษาถูกสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจในการพัฒนารหัสทั่วไปสำหรับทุกคนโดยมีจุดประสงค์เพื่อขจัดปัญหาและความสับสนที่เกิดขึ้นในการสื่อสารของคนสองคนที่ใช้ภาษาต่าง ๆ ในการสื่อสารเช่น: ในอเมริกาความเหนื่อยล้าเหนื่อยล้า แต่ ในสเปนมันหิวและเป็นตัวอย่างนั้นมีมากมายและในแง่นี้ซาเมนฮอฟสร้างเอสเปรันโตโดยหวังว่าจะเปลี่ยนเป็นระบบสื่อสารสากล

การประชุมเอสเปรันโตระหว่างประเทศครั้งแรกเป็นการประชุมที่กาเลส์ - โดเวอร์ในปี 2447 มันรวบรวมชาวต่างชาติ 180 คนจาก 6 ประเทศและมีมติให้จัดงานประชุมเอสเปรันโตสากลในแต่ละปีและเป็นครั้งแรกที่จัดขึ้นที่บูโลญในปีที่ผ่านมา โปรแกรมถูกขัดจังหวะโดยสงครามเท่านั้น ใน Universal Congresses of Esperanto มีการทำงานหลายส่วนและมีการจัดการกับปัญหาหลายอย่างใน Esperanto เสมอโดยไม่คำนึงถึงการเมืองและศาสนา

ในประเทศส่วนใหญ่มีการจัดประชุมรัฐสภาแห่งชาติเป็นประจำทุกปีซึ่งมีการจัดเตรียมงานตามคำสั่งของชาวเอสเปรันโตและจะต้องนำเสนอในการประชุมสภาสากลครั้งต่อไป

อย่างไรก็ตามในปี 1908 Universal Esperanto Association (UEA) ได้ถูกก่อตั้งขึ้นโดยมีสมาชิก 119 คนจากประเทศต่าง ๆ ในทุกวันนี้มันยังคงมีผลบังคับใช้ต่อการต่ออายุกฎเกณฑ์และปรับให้เข้ากับยุคใหม่

ปัจจุบันภาษาเอสเปรันโตเป็นชุมชนที่มีผู้พูดภาษากว่าพันคนทั่วโลกในบรรดาภาษาเอสเพอรันโทเฟนที่โด่งดังที่สุดคือ Reinhard Selten (รางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์), Zsuzsa Polgár (แชมป์หมากรุกโลก) และ Tivadar Soros อินเทอร์เน็ตก็มีเว็บไซต์ภาษาเอสเปรันโตรวมถึงหลักสูตรฟอรัมบล็อกวิดีโอรวมถึงเครื่องมืออื่น ๆ สำหรับการเรียนรู้ภาษาภายใต้การศึกษา

ในทางกลับกันคำว่าเอสเพอรันโตโฟนถูกใช้เพื่อระบุบุคคลเหล่านั้นทั้งหมดที่พูดภาษาเอสเปรันโต

ลักษณะภาษา

โดยหลักแล้วภาษาเอสเปรันโตมีลักษณะมาจากภาษาละตินและในระดับที่น้อยกว่าจากภาษาดั้งเดิมภาษาสลาฟจากภาษากรีกโบราณและภาษาฮิบรู คำศัพท์ใหม่บางคำมีต้นกำเนิดเป็นภาษาที่ไม่ใช่ภาษาอินโด - ยูโรเปียน

ตัวอักษรภาษาเอสเปรันโตมี 28 ตัวอักษรซึ่งประกอบด้วย 6 ตัวอักษรที่มีเครื่องหมายกำกับĉ, ĝ, ĥ, ĵ, ŝและŭ; และไม่รวมถึงตัวอักษร q, w, x, และจะปรากฏในชื่อที่เหมาะสมเท่านั้นที่ไม่ได้ใช้โดยภาษาเอสเปรันโต

เกี่ยวกับไวยากรณ์ของพวกเขาพวกเขาปฏิบัติตามกฎพื้นฐาน 16 ซึ่งในหมู่ดังต่อไปนี้:

• ไม่มีบทความที่ไม่ จำกัด มีเพียงหนึ่งที่แน่นอนสำหรับทุกเพศทุกเพศทุกวัยและตัวเลขตัวอย่างเช่น: kato (แมว), katino (แมว) คำนามมีจุดสิ้นสุด "o" และพหูพจน์ประกอบด้วย โดยการผันคำกริยาของ "j" คำคุณศัพท์ลงท้ายด้วย "a" การเปรียบเทียบจะเกิดขึ้นกับคำว่า "pli" และมันจะเชื่อมโยงกับ "ol" สำหรับส่วนของพวกเขา superlatives ที่มี "plej" ตัวเลขคือ: unu, du, tri, kvar, kvin, ses, sep, ok, nau, dek, cent, mil หมื่นและร้อยจะเกิดขึ้นจากการผันคำกริยาตัวเลขคำสรรพนามส่วนบุคคลคือ: mi, ci หรือ vi, li, si gi (วัตถุและสัตว์), si, ni, vi, ili, oni คำสรรพนามไม่ได้ระบุเพศและจำนวนคำวิเศษณ์ลงท้ายด้วย "e" คำบุพบททั้งหมดต้องมีคำบุพบทสำเนียงตรงกับพยางค์สุดท้าย โดยการรวมกันของคำที่เขียนมันสองเชิงลบไม่ได้ใช้ในประโยคตัวอย่างเช่น: ฉันไม่ต้องการสัตว์ใด ๆ บุพบทแต่ละคนมีความหมายที่กำหนดและคงที่มีความเป็นไปได้ของการใช้คำบุพบท "je" ที่มี เสียงสระสุดท้ายของคำนามและบทความสามารถลบและแทนที่ด้วยเครื่องหมายอะโพสโทรฟี

สิ่งสำคัญคือต้องเน้นว่าในภาษาเอสเปรันโตคำนั้นจะถูกอ่านตามที่เขียน