ความหมายของความเห็นถากถางดูถูก (มันคืออะไรแนวคิดและคำนิยาม)

ความเห็นถากถางดูถูกคืออะไร:

เห็นถากถางดูถูกคำว่าอาจจะตรงกันกับไร้ยางอาย, บังอาจหรืออหังการ นอกจากนี้ยังสามารถอ้างถึงหลักคำสอนปรัชญากรีกโบราณที่ถือว่าคุณธรรมเป็นวิธีเดียวที่เป็นไปได้เพื่อความสุขซึ่งเป็นเหตุผลที่มันปฏิเสธการประชุมทางสังคมและการบำเพ็ญตบะ

ความเห็นถากถางดูถูกจึงมีสองความหมายที่ค่อนข้างห่างไกล แต่ที่เกี่ยวข้องเนื่องจากการรับรู้สมัยใหม่ของปรัชญาปรัชญาเหยียดหยามซึ่งโดดเด่นในการเยาะเย้ยถากถางคนที่เพียงแค่ดูถูกการประชุมทางสังคมและค่านิยมบางอย่างเช่นชื่อเสียงอำนาจหรือความมั่งคั่ง มันได้ชัยชนะในระดับที่ได้กำหนดความหมายใหม่ให้กับคำว่า

ดังนั้นผู้ประกอบการเหยียดหยามวินัยอย่างเข้มงวดเอื้อต่อการอาศัยอำนาจกลายเป็นที่เข้าใจกันในฐานะที่เป็นบุคคลที่ปฏิเสธศรัทธาความจริงใจหรือความดีของการกระทำของมนุษย์ตัวอย่างเช่น: "อย่าคุยกับฉันด้วยความเห็นถากถางดูถูกว่า"

ดังนั้นแล้วทุกความคิดเห็นเชิงลบหลอมรวมกันด้วยคำพูดเยาะเย้ยถากถางนี้ไร้ยางอายในโกหกหรือในการป้องกันและการปฏิบัติที่ไม่สุภาพหรือการกระทำที่ไม่สุจริตตัวอย่างเช่น: "ความเห็นถากถางดูถูกของเยาวชนในวันนี้สมควรได้รับความสนใจจากผู้เฒ่า"

คำ ว่าความ เห็นถากถางดูถูกเช่นนี้มาจากละติน cynismus และในทางกลับกันจากกรีกκυνισμός (kynismós) มาจากκύων (kyon) ซึ่งหมายถึง 'สุนัข' ในพาดพิงถึงวิถีชีวิตของนักปรัชญาเหยียดหยาม

ความเห็นถากถางดูถูกในปรัชญา

ในฐานะที่เป็นมนุษย์ที่เรียกว่าปรัชญาหลักคำสอนของพระรูปกลุ่มของนักปรัชญาที่เชื่อว่ากังวลเพียงของมนุษย์ต้องอาศัยอำนาจเพราะเพียงผ่านทางนี้สามารถบรรลุความสุขโรงเรียนดูถูกก่อตั้งโดยAntisthenesซึ่งเป็นศิษย์ของโสกราตีส

Cynics ดูถูกบรรทัดฐานและอนุสัญญาทางสังคมทั้งหมด พวกเขาปฏิเสธชื่อเสียงอำนาจหรือความมั่งคั่งโดยอ้างว่าคุณค่าเหล่านี้ซึ่งถูกกำหนดโดยอนุสัญญาไม่ใช่เส้นทางที่มีคุณธรรม

เหยียดหยามแทบไม่ครอบคลุมความต้องการพื้นฐานของเขา; เขาละเลยสุขอนามัยและเสื้อผ้าของเขาถอดตัวจากความมั่งคั่งและความมั่งคั่งขาดครอบครัวและการดำรงชีวิตและอุทิศตนเพื่อเตือนทุก ๆ สองสามความเหลื่อมล้ำและการทุจริตของสังคมที่เขาอาศัยอยู่ คนถากถางแล้วมีความสุขกับอิสรภาพอย่างมาก

สำหรับไดโอจีเนสแห่งซิโนเปะนักปรัชญาคนเย้ยหยันที่สำคัญอุดมคติของชีวิตควรจะมีความพอเพียง ( autarkeia ) และไม่แยแส ( apatheia )

ความเห็นถากถางดูถูกเป็นหลักคำสอนที่มีความสุขสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงการเพิ่มขึ้นของจักรวรรดิโรมันในศตวรรษที่ 1 และแม้ว่าหลักคำสอนเช่นนี้ได้หายไปในศตวรรษที่ 5 คริสต์ศาสนายุคแรก ๆ ascetical

ดูเพิ่มเติมที่:

• การบำเพ็ญตบะ 50 ข้อบกพร่องของบุคคล: จากที่น่ารำคาญน้อยที่สุดไปที่ร้ายแรงที่สุด