โรคกลัวสังคม คืออะไร และส่งผลกระทบต่อใครบ้าง?

คุณเคยได้ยินเรื่องโรคกลัวการเข้าสังคมไหม? คุณรู้จักใครที่มี หรือบางทีคุณอาจมีเองก็ได้

โรคกลัวการเข้าสังคมเป็นโรควิตกกังวลประเภทหนึ่งที่บุคคลนั้นรู้สึกวิตกกังวลหรือหวาดกลัวในระดับสูงในสถานการณ์ทางสังคมบางอย่าง (หรือส่วนใหญ่)

ในบทความนี้ เราจะอธิบายลักษณะพื้นฐานของโรคกลัวการเข้าสังคม นอกเหนือจากอาการทั่วไป สาเหตุ และความเป็นไปได้ ทรีทเม้นท์

โรคกลัวการเข้าสังคม: คืออะไร

โรคกลัวการเข้าสังคมเป็นโรควิตกกังวล ซึ่งจัดอยู่ใน DSM-5 (คู่มือการวินิจฉัยความผิดปกติทางจิต) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง DSM-5 เรียกมันว่า "โรควิตกกังวลทางสังคม" ลักษณะสำคัญของพวกมันคือความกลัวที่ไม่มีเหตุผล รุนแรง และไม่สมส่วนต่อสถานการณ์ทางสังคม ตั้งแต่การมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนไปจนถึงการพูดในที่สาธารณะหรือการพบปะผู้คนใหม่ ๆ

ฉบับก่อนหน้าที่กล่าวถึง DSM-IV-TR ได้กล่าวถึงโรคกลัวสามประเภท: โรคกลัวที่กินแมลง, โรคกลัวที่เฉพาะเจาะจง (โรคกลัววัตถุหรือสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง) และความหวาดกลัวทางสังคม ความหวาดกลัวทั้งสามประเภทนี้มีลักษณะเฉพาะเนื่องจากเกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาความกลัวที่รุนแรง ควบคู่ไปกับการหลีกเลี่ยงที่เกิดจากวัตถุหรือสถานการณ์บางอย่าง ซึ่งอาจเป็นจริงหรือคาดการณ์ไว้ก็ได้ (ในกรณีของความหวาดกลัวทางสังคม สิ่งกระตุ้นที่ทำให้หวาดกลัวหรือหวาดกลัวคือสถานการณ์ทางสังคม)

ในทางกลับกัน สถานการณ์ดังกล่าวไม่ได้พิสูจน์ให้เห็นถึงการตอบสนองของความกลัวหรือความวิตกกังวล สุดท้ายนี้ แสดงความคิดเห็นว่าไม่จำเป็นสำหรับการหลีกเลี่ยงดังกล่าวข้างต้นที่จะเกิดขึ้นหากต้องทนกับสถานการณ์ที่หวาดกลัวด้วยความวิตกกังวลหรือความรู้สึกไม่สบายอย่างมาก

ในโรคกลัวสังคม เช่นเดียวกับโรคกลัวประเภทอื่นๆ บุคคลนั้นไม่รู้ว่าความกลัวและการหลีกเลี่ยงของพวกเขานั้นเกินจริงหรือไม่มีเหตุผล; อย่างไรก็ตามเกณฑ์นี้ไม่จำเป็นสำหรับเด็ก นั่นคือในเด็กไม่จำเป็นต้องใช้เกณฑ์นี้ในการวินิจฉัยที่เกี่ยวข้อง

สถานการณ์ที่หวาดกลัว

อาการหวาดกลัวในโรคกลัวสังคมมีได้ 2 ประเภทคือ สถานการณ์ระหว่างบุคคลหรือสถานการณ์การแสดงในที่สาธารณะ

ดังตัวอย่างที่ชัดเจนของสถานการณ์ระหว่างบุคคลที่เราพบ เช่น การโทรศัพท์หาใครสักคน การพูดคุยกับคนแปลกหน้า การพูดคุยกับผู้มีอำนาจ (เช่น เจ้าหน้าที่ตำรวจ) การพบปะผู้คน การไปงานเลี้ยง การสัมภาษณ์…

ในทางกลับกัน สำหรับตัวอย่างสถานการณ์การแสดงในที่สาธารณะที่เราพบ ได้แก่ การพูดในที่สาธารณะ การเขียนขณะถูกดู การใช้ห้องน้ำสาธารณะ , ซื้อของในร้านที่มีคนพลุกพล่าน, ทำรายงานในที่ประชุม, เต้นหรือร้องเพลงต่อหน้าคนอื่น, กินหรือดื่มในที่สาธารณะ ฯลฯ

ในโรคกลัวการเข้าสังคม ความวิตกกังวลอาจปรากฏขึ้นในสถานการณ์แรก ในครั้งที่สอง หรือทั้งสองอย่าง

ลักษณะทั่วไป

ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจบางประการเกี่ยวกับโรคกลัวการเข้าสังคมมีดังนี้

สาเหตุ

สาเหตุของโรคกลัวการเข้าสังคมนั้นมีความหลากหลายมาก เหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจที่เกี่ยวข้องกับผู้คนหรือการอยู่ในที่สาธารณะสามารถรักษาได้เช่น "หลอกตัวเอง" (หรือรู้สึกไร้สาระ) ในนิทรรศการสาธารณะ เมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับคนบางคน ในงานปาร์ตี้ ฯลฯ

ในทางกลับกัน การมีบุคลิกเก็บตัวมาก (ขี้อาย “มากเกินไป”) ก็สามารถเป็นต้นเหตุของโรคกลัวการเข้าสังคมได้เช่นกัน

เกี่ยวกับสมมติฐานทางชีววิทยา เราพบการศึกษาที่พูดถึงการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ของโรควิตกกังวล ตัวอย่างเหล่านี้ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงของกรดแกมมาอะมิโนบิวทีริก (GABA) สมาธิสั้นของ locus coeruleus (ซึ่งเพิ่มนอร์อิพิเนฟริน และทำให้เกิดความวิตกกังวล) ภาวะภูมิไวเกินของตัวรับเซโรโทนิน เป็นต้น อย่างไรก็ตาม ไม่มีสมมติฐานใดที่เป็นตัวกำหนด (กล่าวคือ ไม่มีการพิสูจน์ 100 ข้อ)

อย่างไรก็ตาม มีข้อตกลงว่า มีความเป็นไปได้ที่ความเปราะบางในการพัฒนาโรควิตกกังวลโดยทั่วไปนั้นสืบทอดมา (และไม่ใช่ เป็นโรควิตกกังวลที่เฉพาะเจาะจงมาก) ความเปราะบางส่วนบุคคลนี้ซึ่งบางคนแสดงออกมาเพิ่มเข้าไปในเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจที่เกี่ยวข้องกับการประเมินเชิงลบโดยคนอื่น ๆ อาจทำให้เกิดความผิดปกติของความหวาดกลัวทางสังคม

อาการ

แม้ว่าเราจะเห็นโดยสรุปแล้วว่าอาการของโรคกลัวการเข้าสังคมคืออะไร แต่เราจะอธิบายแต่ละอย่างด้านล่าง

หนึ่ง. ความกลัวหรือความวิตกกังวลอย่างรุนแรง

อาการหลักของโรคกลัวการเข้าสังคมคือ ความกลัวหรือความวิตกกังวลอย่างรุนแรงต่อสถานการณ์ทางสังคมที่อาจเกี่ยวข้องกับการประเมินหรือการตัดสินตนเอง โดยผู้อื่น . โดยทั่วไป มากกว่าความกลัว มันคือความวิตกกังวล ซึ่งอาจกลายเป็นความปวดร้าวได้

2. หลีกเลี่ยง

เช่นเดียวกับโรคกลัวทั่วไป มีการหลีกเลี่ยง ในกรณีของสถานการณ์ทางสังคมนี้ ตัวอย่างของสถานการณ์ทางสังคม ได้แก่: การเริ่มต้นการสนทนากับ นำเสนองานในที่สาธารณะ พูดในที่สาธารณะ มีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนใหม่ๆ หาเพื่อน ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม ยังสามารถเกิดขึ้นได้ที่แทนที่จะหลีกเลี่ยงสถานการณ์ กลับทนอยู่แต่ด้วยความไม่สบายใจ (หรือวิตกกังวล) สูง

3. ประสิทธิภาพทางสังคมแย่

อีกอาการหนึ่งของโรคกลัวการเข้าสังคมคือประสิทธิภาพทางสังคมที่ไม่ดีในส่วนของคนที่เป็นโรคนี้ กล่าวคือ ทักษะทางสังคมของพวกเขามักจะค่อนข้างบกพร่อง แม้ว่าจะไม่ใช่ในทุกกรณีก็ตาม

4. ความบกพร่องหรือไม่สบาย

อาการต่างๆ ข้างต้น ก่อให้เกิดความเสื่อมหรือความไม่สบายในชีวิตของแต่ละบุคคลเป็นอย่างมาก อันที่จริง ความเสื่อมหรือความรู้สึกไม่สบายนี้เป็นสิ่งที่กำหนดการดำรงอยู่หรือไม่เป็นโรคทางจิต ในกรณีนี้คือโรคกลัวการเข้าสังคม

5. อาการทางจิตเวช

นอกเหนือจากอาการข้างต้น อาการทางสรีรวิทยาอาจปรากฏขึ้น เช่น หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออก ตึงเครียด ไมเกรน ร้อนวูบวาบ ความดันหน้าอก ปากแห้ง ฯลฯ ก่อนที่จะมีโอกาสเผชิญกับสถานการณ์ที่เป็นโรคกลัว

การรักษา

การรักษาทางจิตวิทยาทางเลือกในการรักษาโรคกลัวการเข้าสังคม คือ การรักษาโดยการสัมผัส ระดับประสิทธิภาพ)สิ่งนี้ประกอบด้วยพื้นฐานในการเปิดเผยผู้ป่วยต่อสถานการณ์ทางสังคมอย่างค่อยเป็นค่อยไป

การรักษาที่เป็นไปได้อื่นๆ สำหรับโรคกลัวการเข้าสังคม ได้แก่ การบำบัดพฤติกรรมทางปัญญา (มักจะใช้ร่วมกับยากล่อมประสาท) และการฝึกทักษะทางสังคม การรักษาทั้งหมดนี้มีประสิทธิภาพน้อยกว่าการรักษาด้วยการสัมผัสเล็กน้อย แม้ว่าจะมีประโยชน์และใช้กันอย่างแพร่หลายเช่นกัน

สุดท้าย อีกทางเลือกหนึ่งสำหรับเราคือการรักษาด้วยยา ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้ยาต้านอาการซึมเศร้าและยาคลายความวิตกกังวล (ตามเหตุผลแล้ว มันคือการรักษาที่จิตแพทย์หรือแพทย์ประจำครอบครัวจะเป็นผู้นำไปใช้ ไม่ใช่นักจิตวิทยา) แม้ว่าการรักษานี้ มีผลน้อยที่สุดสำหรับโรคกลัวการเข้าสังคมจนถึงปัจจุบัน

การบำบัดตามประเภทของโรคกลัวการเข้าสังคม

เราได้แสดงความคิดเห็นโดยทั่วไปเกี่ยวกับวิธีการรักษาที่ใช้กับกรณีของโรคกลัวการเข้าสังคม อย่างไรก็ตาม เรายังสามารถระบุได้มากกว่านี้ เนื่องจากขึ้นอยู่กับประเภทของโรคกลัวการเข้าสังคมที่ผู้ป่วยเป็นอยู่ วิธีที่แนะนำมากที่สุดคือการรักษาอย่างใดอย่างหนึ่ง

พูดกว้างๆ ประเภทของโรคกลัวสังคมมีอยู่ 2 แบบ คือ ที่ถูกจำกัดขอบเขต (ซึ่งผู้ป่วยจะรู้สึกวิตกกังวลเกี่ยวกับการพูดหรือการแสดงในที่สาธารณะเท่านั้น) และแบบทั่วไป (ซึ่งผู้ป่วยจะกลัวสถานการณ์ทางสังคมส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นภายนอก บริบทของครอบครัว).

ในกรณีของโรคกลัวการเข้าสังคม จะใช้การบำบัดด้วยการสัมผัส ในทางกลับกัน ในโรคกลัวสังคมโดยทั่วไป การบำบัดแบบผสมผสานมักจะใช้ ซึ่งรวมถึง: การสัมผัส การปรับโครงสร้างทางความคิด และการฝึกทักษะทางสังคม